کد مطلب:33468 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239

یك جنبه دیگر نهج البلاغه كه جلوه گر پاره ای دیگر از اوصاف امیرالمومنین (ع) است، عبارت است از دعاهایی كه از ایشان آمده است. این دعاها نیز از قطعه های بسیار درخشان نهج البلاغه هستند. شایسته است دوستانی كه به امر دعا علاقه مندند، از این حیث نیز به نهج البلاغه مراجعه كنند و آن پاره های كوچك دعا را از آن بیاموزند و با شیوه ی سخن گفتن ایشان با خداوند و انسی كه با خدای خود می ورزیدند، آشنا شوند.[1].

بعد از بیان این مقدمات، خوب است كه به بحث درباره ی نامه ای بپردازیم كه امیرالمومنین (ع) به فرزندشان امام حسن (ع) نوشته اند.

پاره ای از مورخان و شارحان آورده اند كه احتمالا این نامه خطاب به فرزند دیگر امیرالمومنین (ع) یعنی محمد بن حنفیه، نوشته شده است. در هر حال آنچه مهم است این است كه همه ی مسلمین و شیعیان، فرزندان روحانی امیرالمومنین (ع) محسوب می شوند،[2] و این سخنان در واقع خطاب به همه ی ماست و همگان می توانند از آن بهره بجویند.

1. برای مثال مراجعه كنید به نهج البلاغه، خطبه های 215 و 171 و 78 و 46 و 225 و 227.
2. چنانكه از پیامبر اكرم منقول است: «حق علی بن ابی طالب علی هذه الامه لحق الوالد علی ولده.» (تاریخ ابن عساكر، ج 2، ص 271).